Bokashi en de milieuwetgeving

We willen in Nederland werken naar een circulaire economie. De circulaire economie is een economisch systeem van gesloten kringlopen waarin grondstoffen, onderdelen en producten hun waarde zo min mogelijk verliezen, hernieuwbare energiebronnen worden gebruikt en systeemdenken centraal staat. Nu zijn we natuurlijk al redelijk goed bezig met die hernieuwbare energiebronnen, maar ook plantenresten zouden we op een circulaire manier kunnen verwerken. Bokashi is daar een voorbeeld van. Bijna iedereen is wel bekend met het composteren van plantmateriaal, Bokashi is een fermentatie product. Plantmateriaal wordt met toevoeging van hulpmiddelen gefermenteerd tot een bodemverbeteraar. Op deze manier maak je van een afvalproduct een nieuw product.

Na wat literatuuronderzoek zegt de bioloog in mij: doen! Maar in mijn werk ben ik vergunningverlener milieu en moet ik zeggen: dat kan niet! En ‘dat kan niet’ ligt bij de milieuwetgeving. Die is namelijk wat ouderwets en gaat niet mee in dit soort moderne praktijken. Plantenresten worden namelijk gezien als afvalstof, en de minimumstandaard voor de verwerking van groenafval is composteren, vergisten of gebruiken als diervoeder. Ook geldt de Vrijstellingsregeling plantenresten hier niet omdat die van toepassing is op onbewerkt plantenmateriaal, en Bokashi een bewerkt product betreft. En dat is waar de wetgeving vast loopt.

De enige manier waarop Bokashi momenteel kan worden gemaakt is in de vorm van een meerjarige pilotstudie. Doordat de wetgeving vastloopt zijn er groepen bezig om de wetgeving aangepast te krijgen zodat Bokashi ook onder de Vrijstelling plantenresten kan vallen. Helaas is het aanpassen van de wetgeving niet zo makkelijk als dat het klinkt. Hopelijk is de toekomstige Omgevingswet meer toegespitst op de circulaire economie en bijkomende verwerkingstechnieken, dan zijn we weer een stapje dichter bij een schonere wereld.

Chantal Oegema
Adviseur Milieu